Ez banu jakingo
ez nintzake izango,
eta goma pilotak
pilota gomadunak besterik ez lirateke izango,
kale ilunak kez betetzeko
gorroto tresna hutsak.
Baina gureak ere
gorroto tresnak besterik ez litzateke izango,
ez banu jakingo;
tresna
maitasuna, pasioa, kontzientzia
ez balitz izango.
Ez dezatela beraz
garia artoakin nahastu,
metraila metraila delako
lehertzean odola isurtzen duen bitartean;
baina bada beste bat,
metrailetako eztanda gorriek
akatu gabeko metraila.
Eta hortaz hitz egitera nator,
eta ez besterik gabe
ideia burura etorri zaidalako,
tartean egia ere badena,
historia liburuek jasotzen ez dutelako,
hautsak,
nolabait
agian
baliteke
ziurrenik
hori izango da,
bai, hori da,
gure historia jasotzen duen tartea ezabatu duelako,
liburua zaharregia delako,
tamalez,
zoritxarrez,
hau bai pena!
Nola pentsatu ba hautsa
hautsa den heinean,
gorroto ustel, madarikazio kruelik
izango duenik!
Hautsa hautsa da
eta ez du holako sentimendurik, hori ere beharko!
Eta gainera, horrela dela uste ez baduzu,
hor konpon,
hautsa hautsa da
eta liburuko pasarteak ezabatzeko
hautsa
ahoa isiltzeko hautsa ere bada,
probatu nahi?
Hautsa irentsi ezingo genukelakoan.
Irenstean ahoa ireki
eta oihuka daitekeelako,
gorrotoak, madarikazioak,
ahoa libre utzi digulako,
eta beraz,
historia gogorarazi dezakegulako,
hautsak ez baitigu oroimena itzali:
horregatik oihukatu genuen historia.
Hori frogatu beharko.
Ala hitz xumeak, hitz politak,
gereziondo loratutik jaurtitako punzadun utopiek,
ez dituzte hautsaren kolpeak sentitzen?
Ez al dituzte umeldurak igartzen?
Ez al ditu hautsak ametsak elektrifikatzen?
Bada bai, guri esatea ere!
Baina izan ziren ere
tintaz hautsaren kolpeak baretu zituztenak,
tintaz umeldurak ezabatu zituztenak,
elektrodoei tintaz erantzun zietenak.
Eta
nahi nuke orain
tintak ere gu elkartzea,
eta tanta bakoitzeko
tinta lehertaraztea,
kolpe bakoitzeko
tinta zabaltzea,
elkarrekin tintak marraztutako ibilbidea jarraitzeko.
Izan daitezen bada gureak
tinta muxuak,
eta muxuka ditzagun, beharrezkoa bada,
atzo bezala gaur,
eta ziurrenik bihar,
kolpatuko gaituzten injustiziak.
Baina muxuka ditzagun lehenago,
badaezpada ere,
gureak propioak;
eta elkarrekin gauden bitartean,
izan dadila gurea
guk tintatuko dugun bizitza.
Muxuka diezaiogun elkarri,
baina gorde dezagun ere
beste denak zipristintzeko
behar beste tinta.
Ez dadila amaitu.
