Lau pareten artean,
zazpi ginela ahaztarazi nahi izan zigun
anai-arrebarik gabeko pupitre jeloskorrak,
kalkulu-akats baten atzean
akats kalkulatua babestu nahian.
Sinesmenak ezkutatutako hura sinistu ez zuenez,
ezkuta genezan,
inoiz baino ozenago aritu zen
hitzik gabeko megafono mutua,
gure hitzak ere,
lau pareten artean,
hitzak izateari uko egin ziezaioten,
mutu izan zitezen,
non eta hitzaren erresuma behar zuen horretan.
Inurriari
inurri-lana inurriarentzat ez eta txirritarentzat
izango zela esan ziotenekoa
esan ziguten guri ere,
anairik gabe
hitzik gabe
egin genezakena
txirritak ulertuko zuelakoan, akaso.
Eta txirrita handikien ametsei men eginez,
bizia makurtua eman zuen,
lau pareten artean,
zer eta zenbat ginen ahaztuta,
hitz mutuko hizlarioi ere
makurtzea besterik geratuko ez zitzaigulakoan.
Eta makurtu ginen, bai.
Airean izan ginen arte
ez zitzaion burutik pasa
indarrez salto egiteko
makurtzea ere badagoela.
No hay comentarios:
Publicar un comentario